Informacja o pogrzebie Prezesa ZG Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych

8 października w nocy odszedł Zbigniew Kuciewicz, żołnierz NSZ, uczestnik Powstania Warszawskiego w złozonym w większości z żołnierzy NSZ Zgrupowaniu „Chrobry II”, po wojnie w antykomunistycznej konspiracji – w Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. Prezes Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. W ostatnich dwóch dekadach najważniejszy kustosz pamięci NSZ w środowisku kombatanckim tej organizacji. Wieloletni Wiceprezes Zarządu Głównego Związku Żołnierzy NSZ, a w ostatnich latach Prezes ZG ZŻNSZ. Doceniał zaangażowanie kibiców, w tym Legii Warszawa, w upamiętnianie działalności narodowych formacji zbrojnych w latach 1939-1956, czemu dawał wyraz. Wybitny trener pięcioboju nowoczesnego. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych, Złotą Odznaką Za Zasługi Dla Warszawy, Medalem PKOl, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem AK, Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego.

Pogrzeb Prezesa Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych odbędzie się w piątek 16 października 2015 o godzinie 13:00 w kościele pw. św. Jozafata, ul. Powązkowska 90 w Warszawie. SKLW zachęca do uczestnictwa w uroczystości. Weźmie w niej udział oficjalna delegacja Stowarzyszenia.

Notka biograficzna – z informacji opublikowanej na nsz.com.pl

Zbigniew Leopold Kuciewicz urodził się w Warszawie w 15.11.1926 roku. Już jako nastolatek związał się z konspiracją, w 1941 roku został zaprzysiężony do Związku Jaszczurczego. W 1942 roku organizuje konspiracyjny, piłkarski Klub Sportowy „7”, którym kieruje do 1944 roku. Od IX 1942 w Narodowych Siłach Zbrojnych. W październiku 1943 ukończył kurs Szkoły Podchorążych Piechoty NSZ i otrzymał przydział do plutonu pionierów.

W Powstaniu Warszawskim walczył w Zgrupowaniu „Chrobry II”. Po Powstaniu nadal w konspiracji na terenie Łowicza, w latach 1946-47 działa w Zrzeszeniu „Wolność i Niezawisłość”. Po wojnie ukończył Akademię Wychowania Fizycznego i był działaczem społecznym oraz wybitnym trenerem sportowym. Dwukrotnie otrzymał tytuł „Trener Roku”.

Poza działalnością trenerską w dyscyplinach pięciobojowych, był przewodniczącym kapituły odznaczeń Polskiego Komitetu Olimpijskiego i działał w Komisji Socjalno-Bytowej PKOL. Aktywnie działał w organizacjach niosących pomoc dzieciom niepełnosprawnym. Pełnił funkcję zastępcy prezesa Polskiego Związku Pięcioboju Nowoczesnego. W latach 1951-1980 prowadził pracę trenerską z reprezentacjami Polski w pięcioboju na kolejne igrzyska olimpijskie.

W ramach działalności w środowiskach kombatanckich brał udział w opracowywaniu Karty Kombatanta. W latach 1980-1988 uczestniczył w Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Powstania Warszawskiego (I i II komitet). Od 1988 roku w Stronnictwie Narodowym, a następnie aktywnie działa i animuje środowisko byłych żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. Był jednym z inicjatorów budowy pomnika-grobowca żołnierzy NSZ na warszawskich Powązkach.

W ostatnich dwóch dekadach pozostawał najważniejszym kustoszem pamięci NSZ w środowisku kombatanckim tej organizacji. Wieloletni Wiceprezes Zarządu Głównego Związku Żołnierzy NSZ, a w ostatnich latach Prezes ZG ZŻNSZ. Był szczególnie zaangażowany w utrzymywanie kontaktów między żyjącymi i rozsianymi po świecie kombatantami NSZ.

Współpracował aktywnie z historykami zajmującymi się powstaniem warszawskim i historią NSZ, uzupełniając ich badania informacjami zbieranymi od kombatantów NSZ. W ZŻNSZ był odpowiedzialny za kontakt z organizacjami kombatanckimi, a zwłaszcza UdSKiOR, ROPWiM oraz Kancelarią Prezydenta RP. Dzięki jego zabiegom i pracy, ZŻNSZ aktywnie współpracuje z Archiwum Akt Nowych W Warszawie, gdzie przekazywane są dokumenty NSZ.

Wielki przyjaciel młodego pokolenia związanego z dziedzictwem NSZ. Chętnie przekazywał młodym ludziom swoją wiedzę i doświadczenia w ramach spotkań i prelekcji. Był jednym z największych orędowników sztafety pokoleń Narodowych Sił Zbrojnych.

Cześć Jego Pamięci!